Ahlâk-ı Nâsırî

Ahlâk-ı Nâsırî, Nasiruddin Tûsî'nin İbn Miskeveyh tarafından yazılan Tehzîbü'l-Ahlâk kitabından yararlanarak telif ettiği sistematik bir ahlak kitabıdır. Tûsî'den sonra ahlak kitabı yazan müellifler Ahlâk-ı Nâsırî'yi model almışlardır. Tezhîbü'l-ahlâk adlı birinci bölümde ahlak felsefesi, Tedbîrü'l-menzil adlı ikinci bölümde ev idaresi, ekonomi ve eğitim konularını, Siyâset-i müdün adlı üçüncü bölümde siyaset felsefesi ve devlet yönetimi incelenmektedir. Ahlak Eğitimi adıyla Türkçeleştirilen birinci bölümün ilkeler kısmında; ahlakın konusu ve ilkeleri, insani nefis ve güçleri, bu nefsi diğerlerinden ayıran özellikler, insanın bu dünyadaki üstün konumu, insani nefsin yetkinlik ve eksikliği, nefsin yetkinliğini sağlayan şey, yetkinliğin amacı olarak iyi ve mutluluk konuları ele alınmaktadır. Maksatlar adlı ikinci kısımda ise; huyun tanımı, hakikati ve değişebilirliği, en üstün sanat olarak ahlak eğitimi, güzel ahlakı oluşturan erdemler, erdemlerin zıddı olan erdemsizlikler, erdemler ile erdeme benzeyen hâller arasındaki fark, adalet erdeminin üstünlüğü, erdemleri kazanma sırası ve mutluluk mertebesi, nefis sağlığının korunması ve nefis hastalıklarının tedavisi konuları incelenmektedir. Ev Yönetimi adlı ikinci bölümde; evin gerekliliği, evin rükünleri, mal ve gıda yönetimi, eş idaresi, çocuk eğitimi, anne ve baba haklarını gözetme, hizmetçilerin yönetimi konuları ele alınmaktadır. Devlet Yönetimi adlı üçüncü bölümde ise; toplumsallaşma ihtiyacı, toplumsallığın mahiyeti ve fazileti, sevgi, toplanma ve devlet çeşitleri, hükümdarlık yönetimi ve kuralları; görevlilerin yönetimi ve edepleri, dostluk ve düşmanlık konuları incelenmektedir. Kitap, Platon'un tavsiyeleri ile bitmektedir. Kitabın yazımına felsefi üslup hâkim olmakla birlikte gerektikçe dinî referanslar, şiir ve hikâyelere başvurulmaktadır.