İşyeri Maneviyatı ve Örgütsel Adalet

İnsani ve manevi değerlere gereken önemin çalışma hayatında yeterince yer verilmemesi işletmelerde hâlen büyük bir sorun olarak devam etmektedir. Aslında bu sorun, üretimin en önemli unsuru olan emek hakkının hem işgören hem de işveren olarak farkına varılması ve mükâfatını görmesiyle çözülecektir. “Emek” başlı başına bir değerdir, çalışanın alın teri, işletmenin bel kemiğidir. Çalışan bir insanın hayatına bakıldığında neredeyse bir günün yarısını işyerinde geçirdiği görülmektedir. Bu durumda sosyal ilişkiler de dâhil insan yaşantısını çok yönlü etkileyen iş yaşamı için hayatın merkezinde olduğu söylenebilir. İşi, yaşamın kalan diğer alanlarından ayrı görmek çok güçtür. İşyerinde çalışanın kendisini değerli hissetmesi, anlamlı bir iş yaptığını bilmesi işletme ile çalışanı bütünleştirecek, gelişimi için onu motive edecek ve ulvi bir hizmet yaptığı düşüncesi ile kendini aşacak gayret içerisine sokacaktır. Bu durum, işletmelerin verimini de olumlu yönde etkileyecektir. İşletmelerin uzun yıllar ve verimli bir şekilde sektörde varlıklarını koruyabilmeleri için çalışanlarının hayatlarının büyük bir kısmını geçirdikleri iş yerlerinde motivelerinin yüksek ve örgüt hedefleri için çalışan bireyler olmaları için uygun bir işyeri maneviyatına ve örgütsel adalet algısına ihtiyaç vardır. İşgörenlerin işyeri maneviyatı ve örgütsel adalet algılarının örgütsel bağlılıkları, iş tatminleri ve işten ayrılma niyetlerini ne kadar etkilediği yöneticilerin de ajandasında tutmaları gereken önemli bir konu olarak değerlendirilmelidir.