Kalbî Ameller;Bütün Hayatı İbadet Haline Getiren

Bu kitap, şu mühim sorunun cevabını vermeye çalışmaktadır: Dünya fani, ahiret baki / sonsuzdur. Kul her yaptığından sorulacak, zerrenin hesabını verecektir. Ömür kısa, ibadetlere harcanan zaman mahduttur. Kaldı ki ameller eksik, hatalı ve belki ihlastan da mahrumdur. Bu durumda ebedî saadete ermek, daha da önemlisi Allah'a layıkıyla kul olup O'nun rızasını kazanmak için bir yol var mıdır; varsa nedir? Başka bir ifadeyle hayatın tamamını ibadet haline getirmek mümkün müdür? Evet, mümkündür, bunun bir yolu vardır; o da ihlaslı niyet başta olmak üzere, kalbin güzel amellerini bilmek ve onlarla bütünleşmektir. Zira azalar gibi kalp de amel işler ve azaların amelinin makbul olması, kalpteki ihlas sayesindedir. Yani aslolan kalbin amelidir. Hz. Peygamber (s.a.v.), kalbin bu merkezî konumuna şu muhteşem hadisiyle dikkat çekmiştir: “Dikkat edin! Vücutta öyle bir et parçası vardır ki, o iyi / doğru / düzgün olursa bütün vücut iyi / doğru / düzgün olur; o bozulursa bütün vücut bozulur. Dikkat edin! O, kalptir.” (Buhârî, İman 39) Amellerin kalbî boyutuna pek çok ayetle de işaret edilir, onlardan biri mealen şöyledir: “O gün, ne mal fayda verir ve ne de oğullar. Ancak Allah'a selîm bir kalp ile varan kimse müstesna.” (Şuarâ: 88 - 89) Kalbin her bir ameli, insana Allah'la sürekli beraber olma melekesi kazandırır. Kitabımızda on beş kadar kalbî ameli Kuran ve Sünnet'teki delilleriyle incelemiş bulunuyoruz. Bütün hayatı ibadet haline getiren kalbî amellerin başında “niyet” gelir. Bundan maksat, kişinin bütün hal, tavır ve ibadetlerini, yani topyekûn hayat faaliyetlerini Allah rızası eksenine oturtmasıdır. Hz. Peygamber (s.a.v.) “Ameller ancak niyetlere göredir. Herkes için ancak niyet etiği şey vardır…” (Buhârî, İman 41.) buyurmak suretiyle, niyetin ameller üzerindeki belirleyici rolünü ve dinimizde temel bir etken olduğunu vurgulamıştır. Kitapta işlenen diğer kalbî amellerden; İhlas, her işi sırf Allah rızası için yapmaktır. İhsan, ibadetlerde ve diğer fiillerde Allah'ı görür gibi davranmaktır. Yakîn, Allah'ın bize çok yakın olduğunu düşünerek bizim de O'na kalbî boyutta yakınlaşma arzu ve iştiyakı taşımamız ve nasibimizce buna muvaffak olmamızdır. Takva, sevgi ve hürmetten kaynaklanan Allah korkusu ve kötü bir iş işlememek için daim teyakkuz (uyanıklık) halinde bulunmaktır. Tefekkür, mahlûkattan yola çıkarak Allah'ın büyüklüğünü düşünmek, böylece taklidî imandan tahkikî imana geçmek; nihayetinde de marifetullah ilmine ermektir. Tefekkür-i mevt, gaflet ve dalaleti dağıtmak, ataletten kurtulmak, zinde bir hayat yaşamak üzere; her an ölüme hazır bir şekilde, ölümü düşünerek yaşamaktır. Şükür, verdiği maddi manevi bütün nimetler için Allah'a teşekkür etmek ve bu nimetleri O'nu razı ve hoşnut edecek şekilde kullanmaktır. Sabır, her şeyin Allah'tan geldiğini bilmek ve dünya imtihanının her safhasında kullukta sabit-i kadem kalmaktır.